
และ “ศิษย์ของครู ก็ยังเป็นลูกของท่านเสมอ”
ในฐานะคุณครูในยุคปัจจุบัน ขอเขียนบทความนี้เพื่อสื่อสารถึงท่านผู้ปกครองทุกท่าน ด้วยความเคารพและปรารถนาดีอย่างที่สุด

เด็กในปัจจุบันไม่ได้ต้องการแค่ “คนหาเงินมาให้ไปโรงเรียน” แต่ต้องการ “คนที่สนใจในสิ่งที่เขาเรียน”
• ถามลูกว่า วันนี้เรียนอะไร?
• เข้าใจไหม?
• มีการบ้านหรือเปล่า?
• ขาดอะไรที่ครูให้เตรียมบ้าง?
คำถามเล็ก ๆ นี้ มีพลังมากกว่าที่คิด มันคือการบอกว่า “พ่อแม่ยังอยู่ตรงนี้กับหนูนะ”

ยุคนี้เด็กเครียดมากขึ้น ไม่ว่าจะจากการเรียน ความคาดหวัง หรือการเปรียบเทียบในโลกออนไลน์ บางครั้งคุณครูเห็นน้ำตาของลูกท่านที่บ้านอาจไม่รู้
คุณพ่อคุณแม่…
• ลองสังเกตอารมณ์ของลูก
• พูดคุยด้วยใจ
• เป็นผู้ฟังที่ไม่ตัดสิน
เพราะแม้ครูจะเป็นที่พึ่งในโรงเรียน แต่ “บ้าน” ควรเป็นที่พักใจที่ดีที่สุดของเขา

มือถือคือมีดสองคม ถ้าใช้ถูก เด็กจะฉลาดและทันโลก แต่ถ้าใช้ผิด เด็กจะหลงทางโดยที่ผู้ใหญ่ไม่รู้ตัว ผู้ปกครองควร…
• จำกัดเวลาเล่น
• ควบคุมเนื้อหาที่ลูกดู
• รู้จักแอปที่ลูกใช้
• สนับสนุนสื่อสร้างสรรค์มากกว่าสื่อบันเทิงไร้สาระ
อย่าปล่อยให้ครูเป็นคนเดียวที่เตือน เพราะเมื่อเด็กติดหน้าจอมากเกินไป ก็จะถอยห่างจากโลกแห่งความเป็นจริง

การมาสาย ไม่ทำการบ้าน ไม่รับผิดชอบ เป็นพฤติกรรมที่บ้านควรช่วยกันอบรม ไม่ใช่ปล่อยให้โรงเรียนรับภาระเพียงลำพัง
เพราะ…
“ครูสามารถสอนให้เด็กฉลาดได้
แต่การสอนให้เด็กมีวินัย ต้องเริ่มที่บ้าน”

ลูกจะไม่ทำตามที่เราพูด แต่จะทำตามที่เราเป็น
หากผู้ปกครองมีวินัย มีน้ำใจ มีเหตุผล และรับฟัง ลูกก็จะซึมซับสิ่งเหล่านี้
และเมื่อโรงเรียนและบ้านส่งสารเดียวกัน เด็กจะเติบโตได้อย่างมั่นคง

คุณครูยุคนี้ไม่ได้ต้องการอะไรเกินไปจากผู้ปกครอง
ไม่ได้เรียกร้องให้พ่อแม่สอนเลข ฟิสิกส์ หรือภาษาอังกฤษ
แต่คุณครูขอแค่…



เด็กจะเติบโตได้ดี… ถ้าโรงเรียนและบ้านไม่ผลักภาระกัน แต่จับมือกัน




คุณครูผู้เป็นเพียงส่วนหนึ่งของการดูแลลูกของท่าน

